Okul Müdürümüz Ali Yıldız'ın 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı Mesajı

Çocukluk, insana yaşamın en kıymetli armağanıdır. Belki de insanın gerçek anavatanı, çocukluğudur. Bu yüzden büyüyen her yürek, bir gün yeniden annesine sarılmak ister. Çünkü o sarılış yalnızca bir insana değil; kaybolmuş zamana, silikleşmiş kokulara, unutulmuş masallara duyulan bir özlemdir. İnsan aslında geçmişine değil, çocukluğuna hasret çeker. Jean Paul’un dediği gibi: “Çocukluk, dünyanın en uzun mevsimidir.” O mevsim bir kez geçer; ama içimizde hep sürer…

 Ben de çocukluğunu ailesinden uzak geçirmiş biri olarak, her yıl doğduğum köye gittiğimde içimi tarif edilemez bir coşku kaplar. Eşim ve çocuğumun sadece birer yıkık virane olarak gördüğü o eski evlerde ben, yaşanmışlık görürüm. Sıcak aile kahvaltılarını, acıyı, gurbeti, kavuşmayı… Şairin deyimiyle, “çocukluk sesimi” duyarım. Taş duvarlarında hâlâ Murat Çobanoğlu’nun, İhsan Yavuzer’in, Vahit Köroğlu’nun dertli sazı, billur sesi; ailemin şen kahkahaları saklıdır.

 Demem o ki, kaç yaşına gelirseniz gelin, içinizdeki çocuk eteğinizi bırakmaz. Çünkü o çocuk, sizinle birlikte büyür, zamanla şekil değiştirir ama hiçbir zaman sizi tamamen terk etmez. 

 Şimdi ise, bir zamanlar biz olduğumuz çocukluk çağında, kendi evlatlarımız var. Onların gözlerinde, kendi özlemlerimizin yansımasını görürüz belki de. Ve tam da bu yüzden, biz anne babalara düşen en önemli sorumluluk, çocuklarımıza sadece güzel bir gelecek değil; hatırlamaya değer bir çocukluk da sunabilmektir.

 Çocukluk yalnızca oyuncaklar, ekranlar ya da gösterişli hediyelerden ibaret değildir. Asıl olan, çocuğun kendini değerli hissettiği, sevildiğini bildiği, güvenli ve huzurlu bir ortamda büyümesidir. Çocuklar çoğu zaman büyüdüklerinde oyuncaklarını değil, birlikte içilen çayları, dizde uyunan öğle vakitlerini, birlikte dinlenen şarkıları, yolda anlatılan hikâyeleri hatırlar. Anılar, sevgiyle sarılmış zamanlardan yapılır. Eğitim ve terbiyenin temeli de bu atmosferde atılır. Çocuklar bize kulak vermezler, bizi izlerler. Sözlerimizi değil, davranışlarımızı örnek alırlar. Onlara saygıyı, merhameti, sabrı kazandırmak istiyorsak önce biz bu değerleri yaşamalıyız. Çünkü çocuklar nasihatten çok örneğe inanır.

Burada çok ince ama çok önemli bir denge vardır. Örneğin özgüven kazansın isteriz ama şımarıklığı beslememeliyiz. Kendini ifade etsin isteriz ama ukalalığa dönüşmesine izin vermemeliyiz. Cesur olsun derken saygısızlaşmasına, hakkını arasın derken bencilliğe yönelmesine, merak etsin derken had bilmezliğe kapılmasına göz yummamalıyız. Açık sözlü olsun isteriz ama patavatsızlığı teşvik edemeyiz. Kendine inansın deriz ama kibirli olmasın, “hayır” diyebilsin isteriz ama inatçılığa sapmasın. Duygularını paylaşsın deriz ama duygusal taşkınlık göstermesin. Bağımsız olsun ama vurdumduymaz olmasın… İnce bir çizgi, ama eğitimin en hayati yeridir burası. Terbiye tam da bu çizgide şekillenir: ne fazlası, ne eksiği.

 Bugün anne babalar olarak zaman zaman çaresiz hissediyor, en doğruyu yapmaya çalışırken karmaşık bilgilere boğulabiliyoruz. Oysa çocuk yetiştirmek, önce insan olmaktan geçer. Merhametli, dürüst, vicdanlı ve tutarlı bir insan olmak... Zaman ayırmak, dikkatle dinlemek, yargılamadan sarılmak... Çocuğa kıymetli olduğunu hissettirmek en güçlü eğitici etkidir. Teknoloji çağında, hızlı akan günlerin içinde çocukların en çok ihtiyaç duyduğu şey hâlâ aynı: birlikte geçirilen anlamlı zaman. Ve bu zamanı değerli kılmak, bize düşer.

 Çocukluk bir daha yaşanmaz ama yaşatılabilir. Evlatlarımız bir gün dönüp geriye baktıklarında hatırlayacakları bir yaz kokusu, bir kahkaha, bir dua, bir omuz arayacaklar. Biz bugün hangi izleri bırakıyorsak, yarın onların hafızasında o kalacak. Bu yüzden çocuklarımıza sadece bilgi, başarı ve disiplin değil; güven, sevgi ve güzel anılar da bırakmalıyız. Çünkü bir çocuğun geleceği, onunla geçirilen şimdiki zamanlarda inşa edilir. Ve çocukluk geçip giden değil, insanın içinde ömür boyu süren bir mevsimdir.

23 Nisan Çocuk bayramını kutladığımız bugünde her gün çocuklarımıza bayram olsun.

Ali YILDIZ

Okul Müdürü